زندگی‌نامه و آثار پروانه اعتمادی
اعتمادی متولد ۱۳۲۶ در بیرجند بود و در طول بیش از پنج‌دهه فعالیت هنری خود آثار متنوعی خلق کرد. وی به عنوان یک هنرمند تجربه‌گرا شناخته می‌شود که در نقاشی‌های خود اشیای آشنا و معمولی از زندگی روزمره را با نگاهی ساده و شاعرانه به تصویر می‌کشید. آثار او در موزه‌های مهمی مانند موزه هنرهای معاصر تهران و مرکز ژرژ پمپیدو پاریس نگهداری می‌شوند.
آغاز فعالیت هنری پروانه اعتمادی
اعتمادی نقاشی را نزد بهمن محصص آغاز کرد و به عنوان تنها شاگرد مستقیم این هنرمند شناخته می‌شود. وی وارد دانشکده هنرهای زیبای تهران شد، اما پس از دو سال تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد. از اوایل دهه ۱۳۵۰، او بیشتر با نقاشی‌های طبیعت بی‌جان شناخته شد. نقاشی‌های سیمانی که در این دوران خلق می‌کرد، انعکاسی از نگاه ساده و خلاقانه او به اشیای روزمره بود.
تکنیک‌های هنری پروانه اعتمادی
پروانه اعتمادی در طول دوران کاری خود از تکنیک‌های مختلفی استفاده کرد. آثار او شامل چهار دوره کاری با استفاده از رنگ روغن، سیمان، پاستل، مداد رنگی و کلاژ است. در دهه ۱۳۵۰، او بیشتر به خلق نقاشی‌هایی با استفاده از سیمان پرداخت که در این آثار، ساده‌گی و خلاصه‌گویی بر پیچیدگی‌ها و جزئیات غلبه داشت. در دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰، اعتمادی آثار متنوعی با تکنیک مدادرنگی خلق کرد.
نشان ویژه‌ای از تاریخ هنر ایران
در سال ۱۳۹۸، بهمن کیارستمی مستندی درباره زندگی پروانه اعتمادی به نام “پروانه” ساخت که گوشه‌هایی از زندگی و فعالیت‌های هنری این نقاش بزرگ را به نمایش گذاشت. در این مستند، از عکس‌ها و فیلم‌های آرشیوی دوران جوانی این هنرمند نیز استفاده شد و به نوعی نشان‌دهنده نگاه ویژه‌ای بود که پروانه اعتمادی نسبت به هنر و تاریخ معاصر ایران داشت.
پایان زندگی هنری پروانه اعتمادی
اعتمادی در اول فروردین ماه ۱۴۰۴ درگذشت و جامعه هنرهای تجسمی ایران را در غم خود فرو برد. آثار این هنرمند همچنان در حافظه تاریخ هنر ایران و جهان خواهد ماند. خبرگزاری مهر درگذشت این هنرمند را به خانواده و جامعه هنرهای تجسمی تسلیت می‌گوید.
پروانه اعتمادی همواره در تاریخ هنر ایران به عنوان یک هنرمند جست‌وجوگر و تاثیرگذار باقی خواهد ماند و آثارش برای نسل‌های آینده به یادگار خواهد ماند.
پروانه اعتمادی هنرمند نقاش و تجربه‌گرا ایرانی، متولد ۱۳۲۶ در بیرجند، شناخته شده برای نقاشی‌های طبیعت بی‌جان ساده و شاعرانه است. او نقاشی را زیر نظر بهمن محصص آغاز کرد و آثارش در موزه‌های معتبر مانند موزه هنرهای معاصر تهران و مرکز ژرژ پمپیدو پاریس نگهداری می‌شوند. اعتمادی در طول پنج‌دهه فعالیت هنری خود از تکنیک‌های مختلفی مانند رنگ روغن، سیمان، پاستل و کلاژ استفاده کرده است. او در سال ۱۳۹۸ در مستند “پروانه” به کارگردانی بهمن کیارستمی به معرفی فعالیت‌ها و دیدگاه‌های خود پرداخت. پروانه اعتمادی در اول فروردین ماه ۱۴۰۴ درگذشت و آثارش همچنان در تاریخ هنر ایران باقی خواهد ماند.
پروانه اعتمادی به عنوان یکی از هنرمندان برجسته نقاشی تجربه‌گرا در ایران شناخته می‌شود. او با استفاده از تکنیک‌های مختلفی چون رنگ روغن، پاستل، سیمان و مداد رنگی آثار ماندگاری خلق کرده است. نقاشی‌های او بیشتر بر اساس طبیعت بی‌جان و اشیاء ساده از زندگی روزمره بودند که زیبایی‌های نهفته در آن‌ها را به تصویر می‌کشید. آثار او نه تنها زیبایی درونی اشیاء را نشان می‌دهند، بلکه برای بسیاری از بینندگان یک نوع ارتباط عاطفی با این اشیاء ایجاد می‌کنند. اعتمادی توانست با زبان ساده و بی‌تکلف خود در هنر نقاشی، اثری ماندگار از خود برجای بگذارد.
اعتمادی در سال ۱۳۴۸ نخستین نمایشگاه فردی خود را برگزار کرد و در طول دوران کاری‌اش، آثار متنوعی در تکنیک‌های مختلف از خود به جای گذاشت. او به عنوان شاگرد مستقیم بهمن محصص از ویژگی‌های خاص این هنرمند بهره‌برد و در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ به نقاشی با مدادرنگی پرداخت. علاوه بر نقاشی، او نقاشی‌های سیمانی خود را در دهه ۵۰ به‌ویژه معرفی کرد که در آن‌ها بافت خشن سیمان به عنوان ماده‌ای برای خلق آثار هنری استفاده شد. او همچنین در مستند “پروانه” که به زندگی‌اش پرداخته شده است، جزئیات زیادی از دیدگاه‌های هنری و زندگی‌اش را به نمایش گذاشت.
