این کارشناس روانشناسی با تحلیل وضعیت موجود اظهار داشت:
«امروز که دشمن، امنیت فیزیکی و روانی ما را نشانه گرفته است، قوی‌ترین سنگر ما در کنار هم بودن است. در شرایطی که ترس و عدم قطعیت بر تک‌تک ما سایه افکنده، پناه بردن به انزوا، ما را شکننده‌تر می‌کند. این “ما” شدن و حفظ ارتباط با خانواده، همسایگان و دوستان است که می‌تواند اضطراب ویرانگر را مهار کرده و تاب‌آوری جمعی ما را شکل دهد.»
همبستگی اجتماعی؛ پناهگاه روان در برابر غرش جنگ
ابراهیمی با اشاره به واکنش‌های طبیعی روان به وحشت جنگ، مانند حالت آماده‌باش دائمی، پرخاشگری، یا کرختی عاطفی، افزود:
«شنیدن صدای یک دوست، کمک به یک همسایه سالمند، یا در آغوش گرفتن عضوی از خانواده، پادزهری قدرتمند برای سم ترس است. نباید اجازه دهیم این بحران، ما را از هم جدا کند. قدرت ما در همین پیوندهای انسانی نهفته است. با این حال، اگر این علائم شدید و مداوم شدند، کمک حرفه‌ای یک ضرورت فوری است.»
این کارشناس سلامت روان در پایان، ضمن دعوت همگانی به حفظ آرامش و تقویت روحیه جمعی و همبستگی اجتماعی یادآور شد:
«در این شرایط خطیر، نهادهای حمایتی نیز وظیفه خود را انجام می‌دهند. به عنوان مثال، سازمان بهزیستی استان البرز اعلام کرده است که شهروندان می‌توانند برای دریافت حمایت‌های فوری و مشاوره رایگان جهت مدیریت استرس و ترومای ناشی از جنگ، با خط تلفن ۱۴۸۰ تماس بگیرند. فراموش نکنیم که مراقبت از روان یکدیگر، امروز یک وظیفه ملی است.»
