بازتاب کنسرت مشترک ایران و ترکیه؛ تحسین ویژه بانوان هنرمند ایرانی در روزنامه آیدینلیک

جزئیات کنسرت مشترک ایران و ترکیه بزرگداشت حافظ در آنکارا

این رویداد فرهنگی مهم در تاریخ ۱۴ اکتبر (۲۳ مهر ۱۴۰۴) در مرکز موسیقی ارکستر سمفونی ریاست جمهوری در آنکارا برگزار شد. این کنسرت مشترک ایران و ترکیه با حضور هیئت بزرگی از حزب میهن (وطن) ترکیه و همچنین محمد نوری ارسوی، وزیر فرهنگ و گردشگری ترکیه، برگزار گردید.

در این برنامه، ارکستر سازهای ملی ایران و گروه موسیقی تصوفی ترکیه از قونیه، برای اجرای مشترک روی یک صحنه رفتند. خانم پرینچک در یادداشت خود به ساختار اجرا اشاره می کند: “ابتدا، اجرای جداگانه با رهبران مختلف، سپس کنسرتی با یک رهبر واحد. چقدر هماهنگ… ریشه های عمیق موسیقی دو کشور، ما را به هزاران سال قبل برد.” این هماهنگی، نقطه اوج کنسرت مشترک ایران و ترکیه بود.

تحسین خیره کننده بانوان هنرمند ایرانی

محوری ترین بخش یادداشت شعله پرینچک در روزنامه آیدینلیک، تمجید صریح و ویژه او از نوازندگان زن ارکستر ملی ایران بود. این بخش از یادداشت، بازتابی از قدرت نمایی هنر زنان ایرانی در عرصه های بین المللی است.

خانم پرینچک می نویسد: “باید اعتراف کنم، هنگام گوش دادن به ارکستر سازهای ملی ایران، نمی توانستم چشم از سه هنرمند زن حاضر در این گروه بردارم: مژگان محمدحسینی (نوازنده قانون)، مریم ملا (نوازنده تنبک) و آناهیتا جزء رمضانی (نوازنده تار).”

او در ادامه به توصیف مهارت این هنرمندان می پردازد: “چه استادانی در این سن کم… اعتماد به نفسشان… چقدر با هم جور هستند… چشمانشان به رهبر ارکستر بود، انگار با تمام وجودشان صدا و زندگی به انسان می بخشند.” این تحسین بانوان هنرمند ایرانی در یک رسانه معتبر ترکیه، نشان دهنده تصویر واقعی و توانمند زن ایرانی است که کنسرت مشترک ایران و ترکیه بستری برای نمایش آن فراهم کرد.

“ایران و ترکیه یکسان هستند”؛ میراث مشترک دو ملت

همسر رهبر حزب وطن ترکیه در بخش دیگری از یادداشت خود، به ریشه های عمیق فرهنگی و تاریخی دو ملت اشاره می کند. او با اشاره به سال فرهنگی ۲۰۲۵ ایران و ترکیه، می نویسد: “میراث قدیمی که دو ملت را به هم پیوند داده است… این دو کشور واقعاً دوستان قدیمی هستند.”

او از یک اصطلاح فرهنگی در ترکیه استفاده می کند: “در فرهنگ ما به کسانی که همزمان متولد شده اند… به کسانی که همزمان چهل سالگی خود را تجربه کرده اند… می گویند: «چهلشان با هم تلاقی کرده است» بدین معنا که دارای اوصاف و سرنوشت مشترک هستند.”

پرینچک بر اساس این استعاره نتیجه می گیرد: “از این جهت باید بگویم که «ترکیه و ایران یکسان هستند» ما به وضوح از یک شیر تغذیه کرده ایم… از سازها گرفته تا کلاممان، انقلاب هایمان در هم تنیده شده اند و همدیگر را تقویت می کنند.” این نگاه عمیق، کنسرت مشترک ایران و ترکیه را نه یک رویداد، بلکه یک ضرورت تاریخی می داند.

نقدی بر بمباران فرهنگی غرب

این یادداشت صرفا یک تحسین هنری نبود، بلکه حاوی نقدهای جدی سیاسی و فرهنگی نیز بود. خانم پرینچک با اشاره به سخنان وزیر فرهنگ ترکیه مبنی بر “ضرورت کشف مجدد میراث فرهنگی مشترک”، این عبارت را “دردناک” توصیف می کند.

او می پرسد: “آیا هزار سال فرهنگ مشترک می تواند دوباره کشف شود؟” و خود پاسخ می دهد: “اما واقعیت دارد… زیرا بمباران فرهنگی غرب محور تلاش کرده است تا ما ریشه های خود را فراموش کنیم. در واقع، ما می دانیم که این، دقیقاً هدف مراکز وابسته به سیا است.”

او تاکید می کند که تسلیم کردن ملت هایی که از میراث فرهنگی غنی این منطقه زاده شده اند، آسان نیست. وی به تجربه یکی از دوستانش اشاره می کند که می گفت “اصلاً موسیقی ایرانی را نمی شناسم” اما پس از تماشای فیلم های ایرانی، دیگر از فیلم های غربی لذت نمی برد. پرینچک می نویسد: “هدف همین است. این همان چیزی است که ما می خواهیم.” کنسرت مشترک ایران و ترکیه نیز دقیقا در همین راستا ارزیابی می شود.

ابعاد سیاسی؛ “نه شیطان بزرگ و نه شیطان کوچک”

یادداشت شعله پرینچک در روزنامه آیدینلیک، پیام های سیاسی روشنی نیز در بر داشت. او با اشاره به نزدیکی دو ملت نوشت: “به همین دلیل است که امروز کار ما آسان است. نه «شیطان بزرگ» و نه «شیطان کوچک»؛ هیچیک نمی توانند ما را از هم جدا کنند.”

او ایران و ترکیه را “ملت های قهرمان آسیای در نوظهور” توصیف می کند و به تاریخ مشترک مبارزه با امپریالیسم اشاره دارد: “در آغاز قرن بیستم، چهار امپراتوری در آسیا وجود داشت که در سیبل هدف امپریالیسم بودند: امپراتوری عثمانی، تزار روسیه، امپراتوری ایران و امپراتوری چین. این کشورها علیه قدرت های امپریالیستی… جنگیدند و انقلاب های خود را به ثمر رساندند.”

این چهره سیاسی ترکیه تاکید می کند: “ما ملت هایی با سنت های قوی و کشورهای مستقل هستیم. ما هیچ اربابی را نخواهیم پذیرفت. امروز نیز، هر یک از ما استوار خواهیم ایستاد و نیروهای خود را متحد خواهیم کرد.” از نظر او، کنسرت مشترک ایران و ترکیه نمادی از این اتحاد است. وی می افزاید: “ما در هر زمینه ای – سیاست، اقتصاد، فرهنگ – معجزه خواهیم آفرید. امروز بر روی صحنه سالن تاریخی ارکستر سمفونی ریاست جمهوری در آنکارا، دیدیم که این واقعیت یک رویا نیست.”

سوالات متداول

کنسرت مشترک ایران و ترکیه به چه مناسبتی برگزار شد؟

این کنسرت به مناسبت بزرگداشت حافظ شیرازی و در چارچوب برنامه های سال فرهنگی ۲۰۲۵ ایران و ترکیه در آنکارا برگزار شد.

کدام گروه های موسیقی در این کنسرت اجرا کردند؟

ارکستر سازهای ملی ایران و گروه موسیقی تصوفی ترکیه از قونیه در این رویداد اجرای مشترک داشتند.

بازتاب رسانه ای این کنسرت در ترکیه چگونه بود؟

بازتاب بسیار مثبتی داشت. خانم شعله پرینچک، همسر رهبر حزب وطن ترکیه، در یادداشتی در روزنامه آیدینلیک به شدت از این اجرا و به ویژه از سه بانوی هنرمند نوازنده ایرانی (مژگان محمدحسینی، مریم ملا و آناهیتا جزء رمضانی) تمجید کرد.

پیام اصلی یادداشت شعله پرینچک چه بود؟

پیام اصلی، تاکید بر ریشه های فرهنگی عمیق و سرنوشت مشترک ایران و ترکیه بود. او همچنین این کنسرت مشترک ایران و ترکیه را نمادی از اتحاد ملت های آسیایی در برابر “بمباران فرهنگی غرب” و قدرت های امپریالیستی توصیف کرد.

نتیجه گیری

برگزاری کنسرت مشترک ایران و ترکیه در آنکارا، فراتر از یک رویداد موسیقایی، به یک بیانیه فرهنگی و سیاسی مهم تبدیل شد. یادداشت تحسین آمیز شعله پرینچک در روزنامه آیدینلیک، به ویژه تمجید ویژه او از بانوان هنرمند ایرانی، نشان دهنده قدرت دیپلماسی فرهنگی در شکستن کلیشه های رسانه ای است. این کنسرت مشترک ایران و ترکیه ثابت کرد که میراث فرهنگی مشترک، قوی ترین پیوند برای اتحاد ملت ها در برابر چالش های مدرن و فشارهای خارجی است. برای پیگیری اخبار فرهنگی می توانید به پرداد خبر مراجعه کنید.